در نگاه کلی، Doom تشکیل شده از خون، آتش، اسلحه، اهریمنان. لیست وسیعی از ابزار کشتار جمعی مانند ارّه برقی، شات‌گان‌، اسلحه‌های فضایی و اتوماتیک بدون هیچ حد و مرزی در اختیار کاراکتر قرار خواهند داشت. تمام این ابزار به سیل عظیم و بی‌پایانی از انفجارهایی از دل، روده و فواره‌هایی از خون منتهی می‌شوند. همچنین کاورگیری و گوشه‌ای پنهان شدن در این بازی بی‌معنی است؛ معطل کنید کشته خواهید شد. شما نقش قهرمان بی‌نام و نشان این بازی را ایفا می‌کنید، او همانند مسترچیف بی‌باک است و همانند کریتوس بی‌رحم. خشونت بی‌حد و اندازه‌ای که در قلب Doom وجود دارد، از طریق رگ‌های خود به تک تک المان‌ها و تمامی حوادثی که در بازی رخ می‌دهند سرایت می‌شود و همگی همانند یک اکوسیستم به هم پیچیده هستند. چیزی در این بازی بی‌معنی ساخته نشده است و از یکدیگر جدا نیستند. تمامی اسلحه‌هایی که با آن به وجد می‌آیید بخشی از یک پازل هستند و تک تک دشمنانی که گوشت و استخوان آن‌ها را از هم جدا می‌کنید همانند کیکی می‌مانند که برش دادن آن‌ها لذت بخش است.