زمانی که وضعیت جغرافیای سیاسی روبه نابه‌سامانی پیش می‌رود و بحران کمبود منابع طبیعی زیستی و محیطی تک‌تک دولت‌مردهای سراسر جهان را در دل رعب و وحشت فرو می‌برد، زمانی که تمامی خوراک‌هایمان به سمت‌ و سوی زوال و نابودی گرایش پیدا می‌کنند، زمانی که همه‌ چیز در قعر دره‌ای به نام انقراض گداخته می‌شود، با دنیایی روبه‌رو می‌شویم که تفرقه در آن جولان می‌دهد و میان مردم تفرقه و نفاق. حزب‌های سیاسی، فرهنگی و جنگی جدیدی در گوشه و کنار تشکیل می‌شود که هر کدام در قلمروی مستقلشان ساز منحصر به‌ فرد خودشان را می‌زنند. زیرا دیگر کسی وقت ندارد با این اوضاعی که مملوست از اغتشاش و بلوا سرش را بخاراند چه برسد به اینکه ملتی را رهبری کند. همه‌ی این عوامل سبب شده تا با دنیایی به‌دور از قانون و عجیب برخورد کنیم. سیاست‌ها و دولت‌های خارجه هیچ‌کاری ازشان برنمی‌آید و حتی سازمان مللی که بعد از جنگ جهانی دوم برای برقراری صلح تشکیل شده نمی‌تواند قدمی در راستای جلوگیری از یک خون‌‌ و خون‌ریزی بزرگ بردارد. بحران همه‌جانبه‌ای که گلوی کره‌ی خاکی را محکم در چنگ دارد، در نهایت منجر به ایجاد جنگ بزرگ می‌شود و جرقه‌اش زمانی زده می‌شود که روسیه (یا شاید هم چین) اولین بمب اتمی‌اش را برسر آمریکایی‌ها در سال 2077 فرو می‌فرستد. تا سالیان طولانی‌ آمریکایی که شهرتش گوش جهان را کر کرده بود به منطقه‌ای تبدیل می‌شود که خالی از سکنه است.