Detroit: Become Human یکی از آثار شاخص استودیوی Quantic Dream به کارگردانی دیوید کیج است که تلاش میکند ترکیبی از روایت سینمایی، انتخابهای اخلاقی و دغدغههای فلسفی را در قالب یک بازی تعاملی ارائه دهد. این عنوان انحصاری PS4 (در زمان عرضه) در سال ۲۰۱۸ منتشر شد و توانست با داستانگویی پرجزئیات و فضاسازی آیندهنگر خود، نظرات متفاوتی را به خود جلب کند.
بازی در آیندهای نهچندان دور در شهر دیترویت جریان دارد؛ جایی که اندرویدها (رباتهای انساننما) به خدمت بشر درآمدهاند اما در برابر بیعدالتی، بهرهکشی و تحقیر، رفتهرفته دچار تحول میشوند. شما کنترل سه شخصیت را در اختیار دارید: کارا (اندروید خدمتکار با حس مادری)، کانر (مامور تحقیق در مورد اندرویدهای منحرف) و مارکوس (رهبری که به نماد مقاومت اندرویدها بدل میشود). این ساختار چندشاخهای باعث میشود بازیکن با دیدگاههای متنوعتری از داستان مواجه شود.
نقاط قوت بازی بدون شک در روایت تعاملی، کیفیت بالای بازیگری چهره و صدا، و طراحی بصری چشمگیر آن است. گرافیک بازی بهخصوص در PS4 Pro بسیار تحسینبرانگیز است و چهرهپردازی واقعگرایانه شخصیتها به باورپذیری داستان کمک زیادی میکند. انتخابهای اخلاقی در بازی عمیق هستند و بسیاری از آنها تأثیر مستقیم یا غیرمستقیم بر پایانبندی داستان دارند.
اما در کنار نقاط قوت، بازی با انتقادهایی نیز مواجه بوده است. برخی از دیالوگها سطحی یا شعاری به نظر میرسند، مخصوصاً زمانی که بازی بیش از حد تلاش میکند تا پیامهای اجتماعیاش را مستقیم و بدون ظرافت منتقل کند. برخی مسیرهای داستانی هم در مقایسه با بقیه عمیقتر هستند و این باعث ناهماهنگی در تجربه کلی میشود.
از نظر گیمپلی، Detroit بیشتر شبیه یک فیلم تعاملی است تا یک بازی اکشن یا ماجرایی سنتی. گیمپلی شامل تصمیمگیری، انتخاب دیالوگ، و تعامل با اشیاء محیطی از طریق کنترل حرکتی و QTEهاست. اگر به دنبال اکشن پرهیجان هستید، این بازی ممکن است انتظارات شما را برآورده نکند.
در مجموع، Detroit: Become Human تجربهای احساسی، تفکربرانگیز و چشمنواز است که هرچند در برخی لحظات زیادهروی میکند، اما همچنان یکی از بهترین نمونههای بازیهای روایتمحور بر روی PS4 به شمار میرود. این بازی برای کسانی که به داستانپردازی چندلایه، تصمیمگیری و موضوعات اجتماعی علاقه دارند، یک انتخاب ارزشمند است.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.