ساکرپانچ با گوست او سوشیما نه تنها رویای دیرینه‌ی سامورایی شدن در جهان بازی‌ها را برآورده کرده، بلکه پا را فراتر گذاشته و به آفرینش یکی از برترین آثار جهان‌باز سالیان اخیر دست زده است. ساکرپانچ طی ۲۰ سال اخیر فعالیت در عرصه‌ی سرگرمی‌های دیجیتال، معمولا زیر سایه‌ی تیم‌هایی بزرگ همچون ناتی‌داگ و سونی سانتامونیکا قرار داشت و آثارش، در عین غنی و باکیفیت بودن، آن‌چنان که باید و شاید، نسبت به دیگر همتایان خود در سنگر پلی‌استیشن، جدی گرفته نمی‌شدند.
برویم به سراغ خود بازی. اکنون جین در یک جزیره‌ی جدید به نام ایکی به سر می‌برد. داستان روایت شده در این سرزمین برخلاف بازی اصلی، حول محور خود جین می‌چرخد و به دلیل نبود شخصیت‌های فرعی بسیاری که در داستان بازی اصلی بود، اکنون تمام توجه برروی شخصیت‌پردازی جین و گذشته‌ی او است. هدف نهایی جین در این جزیره نیز بیرون راندن مغول‌ها است، اما این بار هیچ شباهتی به بازی اصلی ندارد. اگر بازی اصلی برروی مانورهای جنگی، شیوه مبارزه سامورایی و مغول تمرکز داشت، اکنون مباحثی فلسفی‌تر در مبارزه با مغول‌های این جزیره پیش خواهد آمد. برای اسپویل نشدن داستان اطلاعات بیشتری به شما نمی‌دهم، ولی مطمئن باشید خط داستانی بازی و مخصوصا ماموریت‌های آن شما را مایوس نخواهد کرد. با این حال، از نظر من یک ایراد در شیوه‌ی داستان‌سرایی بازی به چشم می‌خورد.
با این حال، Ghost of Tsushima تنها به گشت و گذار و دنیایی پر زرق و برق خلاصه نمی‌شود. بلکه بازی از نظر قصه‌گویی هم در حد و اندازه‌های خودش خوب عمل می‌کند. نمی‌گویم که بازی در امر روایت حرف‌های تازه‌ای برای گفتن دارد. نه، اتفاقا داستان بازی خیلی سرراست و به همان اندازه‌ای که لازم بوده، برایش محتوا تولید شده. اما چیزی که قصه Ghost of Tsushima را جذاب می‌کند، وقتی است که سازندگان برای شخصیت پردازی کاراکترهای بازیشان گذاشته‌اند. هر کاراکتری که در بازی می‌بینید، قصه‌ای برای خودش دارد و با دنبال کردن این قصه، ابعاد فکری و شخصیتی هر کدام از آن‌ها را بیشتر درک می‌کنید. جالب اینکه Ghost of Tsushima مجبورتان نمی‌کند که برای تمام کردن بازی، حتما پای قصه همراهانتان بنشینید.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.