کت و شلوار مشکی و کراواتی قرمز و یک سر تراشیده و چهره ای مصمم که هرگز در آن احساساتی دیده نشده . نه خنده و نه گریه و بارکدی خالکوبی شده در پشت گردن .این مشخصات کافیست تا هر بازیکنی بداند در مورد چه کاراکتر مرموزی صحبت می کنم . مزدوری که غیر از کارفرمایان از خودش مرموزترش ، کسی هویتش را نمی داند . مامور ۴۷ .
مامور ۴۷ تنها به هدفش فکر می کند و ماموریتی که به او محول شده . عزرائیلی است که به هر قیمت کارش را انجام می دهد و بدون اینکه به خود فکر کنم تنها و تنها یک چیز برایش مهم است . نابودی هدف . این رویه و خصوصیات ، خصوصیات مامور ۴۷ است که IO interActive در سال ۲۰۰۰ در عنوانی موسوم به Hitman عرضه داشت . این بازی در زمان خود یک Action First person و در نوع خود بی نظیر بود . موفقیت بی نظیر آن IO interactive را بر آن داشت تا آن را تبدیل به یک نام تجاری کند و نسخه های بعدی بازی را روانه بازار کرد و حالا در سال ۲۰۱۸عنوانی بنام Hitman 2 را به علاقمندان این فرنچایز بسیار موفق هدیه کرده . با ما همراه باشید تا به نقد و بررسی این بازی بپردازیم .
در میان نسخه های متعدد از Hitman نسخه هایی مثل Hitman 5 یا Absolution بودند که می توانستید مراحلی را که به زیبایی هر چه تمامتر طراحی شده بودند را بدون بکار بردن روشهای مخفی کاری و بصورت اکشن بازی کنید و از آنها عبور کنید و این موضوع باعث شده بود که Hitman تا حدودی از اصل خود فاصله بگیرد . اما سازندگان در سال ۲۰۱۷ تصمیم گرفتند عنوانی بنام Hitman را در حالت اپیزودیک به مرور روانه بازار کنند که به سبب بازگشت عنوان به اکشن مخفی کاری محض ، با استقبال بسیار گسترده ای در میان بازیکنان مواجه شد و Hitman 2 در واقع دنباله ایست از اثر موفق در سال ۲۰۱۷ .
داستان بازی نسبت به نسخه اول سال ۲۰۱۷ دارای استخوان بندی بهتری است و روایت آن سرعت بیشتری به خود گرفته . دیالوگها پر مغز و محکم هستند و بازیکن را به تعمق وادار می کنند و تاثیر گذارند . داستان بازی ابعاد شخصیتی بیشتری را از مامور ۴۷ رمز گشایی می کند . رابطه او با دایانا و چگونگی شکل گیری خلق و خوی این فرشته مرگ که او را از حالت یک مزدور تمام عیار و ماشین آدم کشی ، با ظرافت تمام خارج می کند و هویتی تازه به او می بخشد .. پایان بازی نیز باز است و بازیکن را چنان تحت تاثیر قرار می دهد که منتظر نسخه بعدی باشد .
متاسفانه بازی از نظر گرافیک و جلوه های بصری همچنان راه نسخه اول را پیش گرفته و موتور گرافیکی Glacier که از آن برای ساخت بازی بهره گرفته شده نمی تواند انتظارات این نسل از بازیکنان را برآورده کند و گرافیک بازی جالب نیست . بازی از لحاظ فنی نیز دچار مشکلاتی است و در برخی صحنه ها جدا ناامید کننده است . در فیزیک بازی نوعی کم کاری صورت گرفته که در برخی قسمتهای بازی بسیار آزاردهنده می شود . اما در یک مورد Iointeractive انصافا خوب کار کرده و آن دقت در طراحی مراحل مختلف بازی و لوکیشن هایی است که به هیچ عنوان آبجکتهای تکراری در آن دیده نمی شود هر لوکیشنی دارای چیدمان و آبجکتهای مخصوص خود است و ما در Hitman 2 اثری از کپی شدن یک آبجکت در جاهای مختلف نمی بینیم . این خود دلیل محکمی است تا بازیکن برای گشت و گذار و کنکاش در مراحل مختلف وقت گذاشته و در محیط های پویای این بازی خود را در موقعیت های مختلف جغرافیایی و تازه ای قرار دهد و مطمئن باشد که در مراحل بعدی چنین مکانهایی را نخواهد یافت .
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.